Oma Aukje

Aukje Elderenbosch-Siedenburg

11 mei 1911 - 24 juni 2001

Superoma van Oby, Oma van Olaf, Moeder van Opa Otto

____________________________________________

Afscheidsrede van Olaf

Lieve Oma,

Oma, je weet dat ik liever mijn verhalen hou zonder blaadje, maar ik was bang dat ik dat vandaag niet helemaal tot een goed einde zou brengen, dus heb ik het maar opgeschreven.

Onze Oma, die er mijn en ons hele leven altijd bij was zal er niet meer zijn. Oma, ik vind het echt fijn, zoals iedereen zo mooi kan vertellen, dat je vredig bent overleden. Zonder ziektes, gewoon tijdens het televisie kijken op een mooie, en toch nog steeds redelijk gezonde leeftijd van 90 jaar, maar ondertussen zijn we wel mooi onze Oma kwijt.

Graag wil ik nog even stil staan hoe ik mijn relatie en ik weet dat dit ook geldt voor Harald en Rolf, met Oma heb beleefd. Oma was altijd super positief. Oma was door bijna niets uit het veld te slaan. Het kon steeds minder gaan met haar gezondheid of ze kon moeite hebben met sommige zaken die om haar heen gebeurden, maar Oma bleef altijd positief. Daarom was het ook altijd een feest om naar Oma te bellen of even bij Oma langs te gaan. Ik ken niemand die me 34 jaar lang op een rij zo enthousiast begroette bij een bezoek en me altijd zo dankbaar toonde met zo iets simpels als een telefoontje. Oma was ook altijd echt geïnteresseerd in hoe het met je ging. Waar op dit moment de hele wereld uit beleefdheid vraagt hoe het met je gaat en vervolgens totaal niet luistert naar je antwoord begon bij Oma pas je gesprek. Je was altijd meelevend, echt bezig om te weten hoe het met me ging. Super attent. Jij zou nooit een verjaardag vergeten, je belde na ieder bezoek aan de verloskundige en je wilde natuurlijk direct na terugkomst van vakanties weten hoe het was geweest. Niemand van de kleinkinderen had een grotere fan dan Oma. Want wat je ook deed, hoe je het ook deed en waarom je ook deed, Oma gaf je altijd het gevoel dat ze enorm trots op je was. Je was ook een zeer warm mens. Onze vriendinnen werden direct verwelkomt en voor hun werd je al heel snel dezelfde lieve Oma die je voor ons al zo lang was.Het was niet voor niets zo dat Oma nog steeds een hele hechte relatie had met een grote groep mensen om haar heen. Natuurlijk werd de groep kleiner, maar als ik dan om 10 uur ’s-ochtends op haar 90^ste verjaardag belde was ik toch al weer nummer 13 die haar feliciteerde, zoals je zo mooi kon vertellen.

Lieve Oma, ik ben er trots op dat ik je nog aan onze zoon heb mogen voorstellen. Ik vind het fijn voor Oby dat hij nog in jouw armen heeft gelegen. Het was ook weer fantastisch om te zien hoe trots je was op al weer je 6^de achterkleinkind. Het was ook mooi om deze week te horen dat de hele Hobbemaflat weer op de hoogte gesteld was van de geboorte van dit achterkleinkind. Precies zoals je ook al vol trots alarm had geslagen bij de komst van Robbert,Valentijn, Olivier, Sophie en Daniël. Je was indien mogelijk voor hun een nog lievere oma dan je al voor ons was en je werd ook niet voor niets door hun Superoma genoemd. Harald vertelde me dat je de toch wel zware concurrentie met Sinterklaas, toch ook een heel lief, wijs en wat ouder persoon, voor de achterkleinkinderen met een ongelofelijke afstand verschil hebt gewonnen. En net als Sinterklaas kon je ook voor hun, iedere keer oprecht enthousiast reageren als ze weer aan kwamen zetten met de zoveelste in mijn ogen altijd onbegrijpelijke tekening. En zo werd in de loop der tijd het huis vol gezet met foto’s, want naast Pa en Robbert, was er plaats voor de kleinkinderen en ook voor de achterkleinkinderen.

Oma, ik ben blij met dit soort mooie herinneringen uit een heel recent verleden maar ik vind het nog veel mooier dat ik 34 jaar van fantastische herinneringen aan jou met me meedraag. Ik zou me geen lievere, meer attente en fijnere Oma kunnen wensen als de Oma waar ik gelukkig 34 volle jaren van heb genoten en ik weet ook dat dit wederzijds is geweest. Lieve Oma namens ons allemaal, waar je ook bent op dit moment; het ga je goed en ik zal de 34 jaar aan herinneringen bij me dragen als een van de meeste waardevolle schatten die ik ooit heb mogen ontvangen.

[Terug naar dagboek]